هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات درونی شاعر نسبت به معشوق است. او از عشق و هوس خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که این احساسات در وجودش آشکار است. شاعر از عناصری مانند گل، خار، خلد، کعبه و میکده برای توصیف حالات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند میکده و هوس ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۶۷

آتش نسبی از نفسم ظاهر و پیداست
صد رنگ گل از خار و خسم ظاهر و پیداست

ای خضر بیابان محبت مددی های
گم گشته رهی از جرسم ظاهر و پیداست

روی تو درآغوش خیالم گل خندان
گلدسته خلد از نفسم ظاهر و پیداست

پنهان نتوان داشت زکس راز محبت
یادت زخیال هوسم ظاهر و پیداست

در کعبه حدی خوانم و در میکده مطرب
حال دلم از حال رسم و ظاهر و پیداست؟

با زلف و خط و خال دلم را سر وکار است
حالش ز پریشان نفسم ظاهر و پیداست

حرص است اسیر اینکه فروزنده خواری است
این نکته ز حال هوس ظاهر و پیداست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.