۱۴۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۳۴

دردی که رنگ چاره نداند دوای ماست
شمعیم و زود کشتن ما خونبهای ماست

در عاشقی به اوج توکل رسیده ایم
از فیض فقر بال هما بوریای ماست

درکشتی حباب کشیدیم رخت خویش
خاطر شکسته ایم و خطر ناخدای ماست

در بزم بیخودان تو قانون دیگر است
لب بسته ایم و ساز خموشی نوای ماست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.