هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از مفاهیمی مانند عشق، رازداری، دیوانگی و اشتیاق به شراب سخن می‌گوید. شاعر از خواب و بیداری، نگاه‌های مشتاق و گناهانی که بر دوش دوستانش است، صحبت می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به آموختن از دیوانگی و شور سیلاب دارد. در نهایت، زمزمه‌های اسیر لب‌های شاعر و شعله‌های بی‌پروای آه او را توصیف می‌کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اشاره به شراب و دیوانگی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
شمارهٔ ۲۴۵
اخگرم آفت بیداری من خواب من است
مژه بر هم زدنی بستر سنجاب من است
کم نگاهی است که مشتاق شرابم دارد
این گناهی است که در گردن احباب من است
کو دماغی که کنم تربیت هوش کسی
گفتگویی که به گوشی نرسد باب من است
بحر دیوانگی از قطره ام آموخته است
شور سیلاب نظرکرده سیماب من است
لب من زمزمه راز ندانسته اسیر
شعله بی پر و بال آه جگر تاب من است
مژه بر هم زدنی بستر سنجاب من است
کم نگاهی است که مشتاق شرابم دارد
این گناهی است که در گردن احباب من است
کو دماغی که کنم تربیت هوش کسی
گفتگویی که به گوشی نرسد باب من است
بحر دیوانگی از قطره ام آموخته است
شور سیلاب نظرکرده سیماب من است
لب من زمزمه راز ندانسته اسیر
شعله بی پر و بال آه جگر تاب من است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
