۱۷۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۵۴

سخت حیران شده ام فرصت دیدن این است
وقت ناخوانده به فریاد رسیدن این است

در عدم هم نتوان دید غبارم بی تو
رفتم از خویش بیابان رمیدن این است

شور محشر ز نم قطره اشکم پیداست
نمک از خوان خیال تو چشیدن این است

خطش از آینه گل کرد نفس دزدیدم
خنده ای کرد که گلزار دمیدن این است
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.