درد بیدرمان دوای جان بی آرام اوست
تلخی مردن شراب صاف درد آشام اوست

کاسه های دیده مجنون که شد یکسان به خاک
در بیابان طلب نقش پی گمنام اوست

جز خیال زلف او در دل نمی گنجد مرا
موج این دریا نشان حلقه های دام اوست

آبروی پاکبازان محبت اشک ماست
قبله آتش پرستان روی آتشفام اوست