بیگانگی ز شکوه شام و سحر گذشت
تا چند می توان ز دل بیخبر گذشت

از آه و ناله معذرت آسمان مخواه
پرواز ما ز حوصله بال و پر گذشت

غیرت روا نداشت که تنها گذارمش
عمر عزیز در قدم نامه بر گذشت

سر کرد راه کعبه و منزل به یاد رفت
مستی که بیخودانه ز اهل نظر گذشت

آتش پرست عشقم و اختر شناس داغ
کی شعله از قلمرو من بی خطر گذشت

پیش از خمار ساغر تکلیف داد و رفت
ذکرش به خیر توبه که بی درد سر گذشت

کشتی شکسته ای است به بحر گناه اسیر
بخشایشی که موجه طوفان ز سر گذشت