هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از زیبایی معشوق، عشق مجنون و لیلی، و مفاهیمی مانند بی‌نیازی، وفا، و مروت سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند قطره و موج، آیینه و دام وفا، و کشتن و اکسیر بی‌رحمی، مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'اکسیر بی‌رحمی' یا 'خونم بریز' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۳۹۶
جلوه حسن تو بس در صورت و معنی گرفت
می توان از گرد مجنون دامن لیلی گرفت
قطره تا موج محیط بی نیازی گوهر است
می توان سامانی از هر پاره کشتی گرفت
پرتو آیینه دارد حلقه دام وفا
گریه ما عالمی از فیض یکرنگی گرفت
هر کجا گیرد مروت دامنت خونم بریز
می توان از کشتنم اکسیر بی رحمی گرفت
می توان از گرد مجنون دامن لیلی گرفت
قطره تا موج محیط بی نیازی گوهر است
می توان سامانی از هر پاره کشتی گرفت
پرتو آیینه دارد حلقه دام وفا
گریه ما عالمی از فیض یکرنگی گرفت
هر کجا گیرد مروت دامنت خونم بریز
می توان از کشتنم اکسیر بی رحمی گرفت
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
