هوش مصنوعی: این شعر از عشق و شادی سخن می‌گوید، با تصاویری از خنده، شکر، و گل‌ها که نشان‌دهنده‌ی احساسات عمیق و متناقض هستند. شاعر از تأثیر معجزه‌آسای خنده بر زندگی و روحیه‌ی انسان می‌گوید و به ارتباط بین غم و شادی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

شمارهٔ ۴۵۷

از تماشای رخت شام و سحر می خندد
در تمنای لبت پسته شکر می خندد

شد غبارم ز شکر خندهای اکسیر نفس
می شوم زنده اگر بار دگر می خندد

جور بینی اگر از وصل نشان می خواهی
گل مقصود به گلزار خطر می خندد

گریه ام خنده نما خنده ام اندوه فزا
هر گل باغ جنون رنگ دگر می خندد

خنده خوشدلی ارزانی ناقص طربان
خرم آن است که با دیده تر می خندد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.