هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، بیانگر احساسات عمیق و دردهای عاشقانه است. شاعر از عشق، جدایی، و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند گلها، چمن، و دریا، احساسات خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات شاعرانه ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی داشته باشد.

شمارهٔ ۵۰۵

گر دست هوای تو به دلها نگذارد
خمیازه گلها به چمن پا نگذارد

از بسکه زیاد مژه ات محشر نیش است
ترسم که تپیدن به دلم پا نگذارد

سرو تو چه شد کز چمن دیده نروید
یادش نتواند که به دل پا نگذارد

دارم گلی از بزم کسی جای دل امشب
آیا بگذارد به منش یا نگذارد

لب تشنگیم ریشه دوانیده به صحرا
وقت است که نم در دل دریا نگذارد

منع سفر بیخودی آسان نتوان کرد
رفتیم بگو شوخی ایما نگدازد

دشت از گل اشکم شده باغ دل پرخون
نامش چمن آبله پا نگذارد

غارت زده بیداد گران دلشده مستان
دل سختی او شیشه به خارا نگذارد

غارتگر شوخی است اسیر آن نگه مست
ترسم دل ما را به دل ما نگذارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.