رخی از باده رخشان می توان کرد
گلی از شعله خندان می توان کرد

اگر از خویش پنهان می توان شد
تو را از خلق پنهان می توان کرد

ز شور بیخودی در بزم مستان
دل ما را نمکدان می توان کرد

ز رویت خنده بر گل می توان زد
سرش را هم چراغان می توان کرد

بهار سینه صافی تربت من
گل از خاکم به دامان می توان کرد

«اسیر شهرستانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir