قاصدی از گرد جولانش به هر سو می دود
از پی گرد نگاهش چشم آهو می دود

حسرت جاویدش از هر قطره خون گل می کند
خضر در دنبال ناوک خورده او می دود

در سواد زلفش از تاراج شوخی خواب نیست
وحشی رم خورده ای از هر سر مو می دود

خنده پنهان به رسوایی جنون بر می دهد
دل کجا دیگر به ذوق آن سر کو می دود

می نویسم نامه و از هر سر مویم اسیر
قاصد دیگر ز شوق آن جفا جو می دود