هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های طبیعت، به ویژه گل‌ها، و تأثیر عمیق آن‌ها بر روح و روان انسان می‌پردازد. شاعر از جلوه‌های مختلف گل‌ها، از رنگ و بوی آن‌ها تا تأثیرات عاطفی و روحی‌شان، سخن می‌گوید و احساسات خود را در قالب تصاویر شاعرانه بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۷۱۵

لبریز خنده است چمن از هوای گل
می خور که پایتخت نشاط است پای گل

دیوانه را هوای جنون باغ دلگشاست
گرید به جای باده و خندد به جای گل

هر جا که هست در نظرم جلوه می کند
گه در لباس شعله و گه در قبای گل

یکدسته گل ز رنگ حنا هم نبسته ای
دانسته ای که چیست مگر مدعای گل

بیهوشیم ز میکده سایه گل است
گویا سری کشیده نگاهت به پای گل

هر چند جلوه گلم از هوش می برد
داغم که رنگ و بوی که شد آشنای گل

در دیده اسیر خلد خارهای رشک
گر در نظر خیال تو آید به پای گل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.