هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت روشنبینی، عشق، صبر و پرهیز از غفلت تأکید دارد. شاعر از مخاطب میخواهد که عقل را به زنجیر دانش محدود نکند، عشق را به تنهایی متهم نسازد و برای رهایی از درد عشق، تنها شکیبایی را چاره بداند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و ارتباط بهتر، نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
شمارهٔ ۸۱۴
دیده را روشن سواد سطر بینایی مکن
عقل را دیوانه زنجیر دانایی مکن
پرتو فانوس دارد خلوت سوز درون
عشق را بدنام کردی خو به تنهایی مکن
شمع را تا سرنوشت صبح روشن شد گداخت
دیده ای داری به کار خویش بینایی مکن
کاروان اولین سهو کتاب غفلت است
عقل را بیهوده از تدبیر سودایی مکن
تخم نشتر در دل از افغان میفشان چون اسیر
چاره درد محبت جز شکیبایی مکن
عقل را دیوانه زنجیر دانایی مکن
پرتو فانوس دارد خلوت سوز درون
عشق را بدنام کردی خو به تنهایی مکن
شمع را تا سرنوشت صبح روشن شد گداخت
دیده ای داری به کار خویش بینایی مکن
کاروان اولین سهو کتاب غفلت است
عقل را بیهوده از تدبیر سودایی مکن
تخم نشتر در دل از افغان میفشان چون اسیر
چاره درد محبت جز شکیبایی مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
