هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر زیبایی و جذابیت معشوق خود را با استفاده از تشبیهات و استعارات زیبا توصیف می‌کند. شاعر از عناصری مانند شهد، شکر، خورشید، ماه، عنبر، گلشکر و گوهر برای بیان زیبایی‌های معشوق استفاده کرده است. همچنین، شاعر به عشق و علاقه‌ی خود به معشوق اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که هیچ چیز به پای زیبایی و جذابیت معشوق نمی‌رسد.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عاشقانه و تشبیهات پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و فرهنگ شعر فارسی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۵۸

لعلت از شهد و شکر نیکوتر است
رویت از شمس و قمر نیکوتر است

خادم زلف تو عنبر لایق است
هندوی رویت بصر نیکوتر است

حلقه‌های زلف سرگردانت را
سر ز پا و پا ز سر نیکوتر است

از مفرح‌ها دل بیمار را
از لب تو گلشکر نیکوتر است

بوسه‌ای را می‌دهم جانی به تو
کار با تو سر به سر نیکوتر است

رستهٔ دندانت در بازار حسن
استخوانی از گهر نیکوتر است

هیچ بازاری چنان رسته ندید
زانکه هریک زان دگر نیکوتر است

عارضت کازرده گردد از نظر
هر زمانی در نظر نیکوتر است

چون کسی را بر میانت دست نیست
دست با تو در کمر نیکوتر است

چون لب لعلت نمک دارد بسی
گر خورم چیزی جگر نیکوتر است

کار رویم تا به تو رو کرده‌ام
دور از رویت ز زر نیکوتر است

گر دل عطار شد زیر و زبر
دل ز تو زیر و زبر نیکوتر است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.