هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف معشوقه‌ای زیبا و دلربا می‌پردازد که با گذر از مقابل او، دل شاعر را می‌رباید. شاعر از عشق و دل‌تنگی خود می‌گوید و از معشوقه می‌خواهد که به او توجه کند. اما معشوقه با بی‌اعتنایی از کنار او می‌گذرد و شاعر را در هوس بوسه و نزدیکی باقی می‌گذارد. در پایان، معشوقه به شاعر می‌گوید که از غم عشق او رنج می‌برد و این درد را تحمل می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته در متن ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند که برای سنین پایین مناسب نیست.

شمارهٔ ۳۰ - فی البدیهه

آمد به در مسجد آدینه نگاری
یاقوت لبی، سنگدلی، سیم عذاری

شوخی شکری شیوه گری شهره ی شهری
سروی سمنی گل بدنی تازه بهاری

شکر سخنی، نوش لبی، پسته دهانی
شمشاد قدی، به زنخی، لاله عذاری

بر رهگذرش عاشق و دل خسته نشستم
تا باز کند بر من دل خسته گذاری

باز آمد و بگذشت و من خسته نشسته
بر رهگذرش در هوس بوس و کناری

گفتم نظری کن که ز مهر تو نهادم
بر پشت دل از آرزوی روی تو باری

گفتار برو ای حیدر بیدل که چه باشد
گر بارکشی در شب و روز از غم یاری
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹ - و له ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.