نیست در عالم کسی همتای تو
من بنازم پیش سر تا پای تو

راحت جانی و نور دیده ای
لاجرم در دیده کردم جای تو

شور در فرهاد مسکین افکند
پسته ی شیرین شکرخای تو

از هوا چون گل دریدم پیرهن
تا بدیدم نرگس شهلای تو

حالیا امروز جان می پرورم
بر امید وعده ی فردای تو

از بلا هرگز نپرهیزد دلم
کربلای من بود بالای تو

حیدر بیدل غزل گویی کند
همچو بلبل بر گل رعنای تو