هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و عاشقی سخن می‌گوید و از ساقی می‌خواهد که باده بیاورد و مطرب ساز بنوازد تا زندگی با نغمه‌های او زیباتر شود. او اعلام می‌کند که اگر کعبه در کوی دوست باشد، به طواف آن می‌رود و اگر روی یار قبله‌گاه باشد، به نماز می‌ایستد. شاعر چشم از غیر فروبسته و تنها به روی معشوق باز می‌کند. او از معشوق می‌خواهد که گاهی به او توجه کند و با عاشقی بسازد. شاعر همچنین از زیبایی قامت و رخ معشوق می‌گوید که دیگر هیچ گل و سروی را نمی‌بیند. در پایان، از حیدر (علی) می‌خواهد که از زلف معشوق حمایت کند و اشاره می‌کند که زبان کوتاه چگونه می‌تواند داستان بلند عشق را بگوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و عارفانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و استعارات موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.
شمارهٔ ۶۲ - و له ایضا
ساقی! بیار باده و مطرب بساز ساز
تا برگ عیش را بود از نغمه تو ساز
گر کعبه کوی دوست بود می کنم طواف
ور قبله روی یار بود می برم نماز
تا همچو باز دیده فروختم ز غیر
جز بر رخ تو می نکنم هر دو دیده باز
یک دم کرشمه ای کن و صد بی نوا بسوز
روزی عنایتی کن و با عاشقی بساز
تا قامت و رخ تو بدیدم نمی کنم
هرگز تفرج گل خندان و سرو ناز
رامین شدی و کعبه ی خود ساز کوی ویس
محمود باش و قبله ی خود کن رخ ایاز
حیدر! حمایت سر زلفش چه می کنی
کوته زبان چگونه حکایت کند دراز؟
تا برگ عیش را بود از نغمه تو ساز
گر کعبه کوی دوست بود می کنم طواف
ور قبله روی یار بود می برم نماز
تا همچو باز دیده فروختم ز غیر
جز بر رخ تو می نکنم هر دو دیده باز
یک دم کرشمه ای کن و صد بی نوا بسوز
روزی عنایتی کن و با عاشقی بساز
تا قامت و رخ تو بدیدم نمی کنم
هرگز تفرج گل خندان و سرو ناز
رامین شدی و کعبه ی خود ساز کوی ویس
محمود باش و قبله ی خود کن رخ ایاز
حیدر! حمایت سر زلفش چه می کنی
کوته زبان چگونه حکایت کند دراز؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱ - و له ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
