هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان شاعری است که از عشق به معشوق سیمین‌دهن و شراب ناب سخن می‌گوید. شاعر از غم و آتش عشق خود می‌نالد و از معشوق می‌خواهد که با لعل لبش آتشش را تسکین دهد. او زیبایی معشوق را با مهتاب و آفتاب مقایسه می‌کند و از جادوی غمزه‌هایش می‌گوید. در نهایت، شاعر از تسلیم شدن در برابر عشق و از دست دادن دل و جان در راه معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی پیچیده‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شراب و مستی ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۶۸ - جواب شیخ

ای ساقی سیمین دهن! در ده شراب ناب را
خاکم به باد غم مده، بر آتشم زن آب را

تا چشم خواب آلود تو در خواب مستی دیده ام
در دیده ی بی خواب خود دیگر ندیدم خواب را

از آتش تب سوختم، عناب دارد لعل تو
تا آتشم را کم کند می خواهم آن عناب را

تا من خیال لعل تو در دیده ی خود دیده ام
می بینم از عکس لبت در دیده لعل ناب را

مهتاب کی خوانم ترا ای آفتاب خاوری!‏
کز اوج خوبی، می برد روی تو از مه تاب را

از غمزه و چشم خوشش پرهیز کن گر عاشقی
کان غمزه ی جادوی او دل برد شیخ و شاب را

در کعبه ی کویت اگر روزی درآیم در نماز
گه قبله از رویت کنم، گه ز ابرویت محراب را

در حلقه ی شوریدگان تا دست در زلفش زدم
پیچ سر زلف کژش برد از دل من تاب را

حیدر به ترک جان بگو دست از دل مسکین بشو
کآن مه به غارت می برد جان و دل اصحاب را
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷ - و له ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۹ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.