هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق به معشوقی زیبا و جذاب سخن می‌گوید که دل‌ها را می‌رباید. شاعر آرزو می‌کند لب‌های معشوق را ببوسد و از زیبایی‌های او مانند یاقوت شکرین و گیسوی عنبرینش یاد می‌کند. همچنین، شعر به مفاهیمی مانند انتظار، فداکاری، و امید به آینده اشاره دارد. در پایان، شاعر از فتح باب و گشایش درهای جدید سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'از خون دل نشان‌ها' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۷۵ - و له

آن بت که چشم مستش دلها همی رباید
خواهم لبش ببوسم، خوش باشد ار بر آید

یاقوت شکرینش در خوشاب پوشد
گیسوی عنبرینش بر گل عبیر ساید

نقش و نگار رویش در کارگاه خوبی
مانی اگر ببیند انگشتها بخاید

در دست انتظارش گر جان دهیم اولی
در پای نازنینش گر سر نهیم شاید

گفتا گرت بکشتم بازت حیات بخشم
دیدیم هر چه آمد، بینیم هر چه آید

در قرن اگر برآید در آفتاب گردش
از مادر زمانه همچون تویی نزاید

از خون دل نشانها بر برگ و بار باشد
روزی اگر گیاهی از خاک من برآید

گر فتح باب خواهی زین در مرو چو حیدر
کو گر دری ببندد دیگر دری گشاید
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴ - و له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۶ - و له ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.