هوش مصنوعی: این متن به بی‌ثباتی و ناپایداری دنیا اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که به دنیا و مردم آن وابسته نشویم، زیرا وفا و کرم در روزگار امروز کمیاب است. همچنین به خواننده توصیه می‌کند که به خود متکی باشد و از دیگران انتظار یاری نداشته باشد. در نهایت، متن به ناامیدی از هر آنچه در دنیا وجود دارد و قطع طمع از دنیا تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در متن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. این متن نیاز به درک و تجربه بیشتری از زندگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۰۸

دل بگسل از جهان که جهان پایدار نیست
واثق مشو به او که به عهد استوار نیست

در طبع روزگار وفا و کرم مجوی
کین هر دو مدتی است که در روزگار نیست

رو یار خویش باش و مجو یاری از کسی
کاندر دیار خویش بدیدیم یار نیست

نومید شو ز هر که توانی و هرچه هست
کامیدهای باطل ما را شمار نیست

عطاروار از همه عالم طمع ببر
کاندر زمانه بهتر ازین هیچ کار نیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.