گلرنگ شد درو دشت، از اشکباری ما
چون غیر خون نبارد، ابر بهاری ما

با صد هزار دیده، چشم چمن ندیده
در گلستان گیتی، مرغی به خواری ما

بی خانمان و مسکین، بدبخت و زار و غمگین
خوب اعتبار دارد، بی اعتباری ما

این پرده ها اگر شد، چون سینه پاره دانی
دل پرده پرده خون است، از پرده داری ما

یک دسته منفعت جو، با مشتی اهرمن خو
با هم قرار دادند، بر بی قراری ما

گوش سخن شنو نیست، روی زمین وگرنه
تا آسمان رسیده است، گلبانگ زاری ما

بی مهر روی آن مه، شب تا سحر نشد کم
اختر شماری دل، شب زنده داری ما

بس در مقام جانان، چون بنده جان فشاندیم
در عشق شد مسلم، پروردگاری ما

از فر فقر دادیم، فرمان به باد و آتش
اسباب آبرو شد، این خاکساری ما

در این دیار باری، ای کاش بود یاری
کز روی غمگساری، آید به یاری ما

«فرخی یزدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir