گر که تأمین شود از دست غم آزادی ما
می رود تا به فلک هلهله ی شادی ما

ما از آن خانه خرابیم که معمار دو دل
نیست یک لحظه در اندیشه آبادی ما

بس که جان را به ره عشق تو شیرین دادیم
تیشه خون می خورد از حسرت فرهادی ما

داد از دست جفای تو که با خیره سری
کرد پامال ستم مدفن اجدادی ما

آن چنان شهره به شاگردی عشق تو شدیم
که جنون سر خط زر داد به استادی ما

فرخی داد سخندانی از آن داد که کرد
در غزل بندگی طبع خدادادی ما

«فرخی یزدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir