هوش مصنوعی:
این شعر از رنج‌ها و مبارزات فردی در برابر ناعدالتی‌ها و خودخواهی‌های جامعه سخن می‌گوید. شاعر از تلاش برای پاک کردن رنگ زرد ناتوانی با خون سرخ جگر سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که در جامعه‌ای که مردم عادت به هرزه‌گردی دارند، نصیب دانایان جز رنج نیست. او از خودخواهی رهبران جامعه انتقاد می‌کند و تصمیم به اقدام فردی می‌گیرد. در پایان، شاعر به مبارزهای نابرابر اشاره می‌کند و از سیاهی بخت خود و آسمان می‌نالد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین انتقادی اجتماعی و سیاسی است و درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی کافی از مسائل جامعه دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق و لحن سنگین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۸
به هنگام سیه روزی علم کن قد مردی را
ز خون سرخ فام خود بشوی این رنگ زردی را
نصیب مردم دانا به جز خون جگر نبود
در آن کشور که خلقش کرده عادت هرزه گردی را
ز لیدرهای جمعیت ندیدم غیر خودخواهی
از آن با جبر کردم اختیار اقدام فردی را
کنون تازم چنان بر این مبارزهای نالایق
که تا بیرون کنند از سر هوای هم نبردی را
شبی کز سوز دل شد برق آهم آسمان پیما
چو بخت خود سیه کردم، سپهر لاجوردی را
ز خون سرخ فام خود بشوی این رنگ زردی را
نصیب مردم دانا به جز خون جگر نبود
در آن کشور که خلقش کرده عادت هرزه گردی را
ز لیدرهای جمعیت ندیدم غیر خودخواهی
از آن با جبر کردم اختیار اقدام فردی را
کنون تازم چنان بر این مبارزهای نالایق
که تا بیرون کنند از سر هوای هم نبردی را
شبی کز سوز دل شد برق آهم آسمان پیما
چو بخت خود سیه کردم، سپهر لاجوردی را
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
