همین بس است ز آزادگی نشانه ما
که زیر بار فلک هم نرفته شانه ی ما

ز دست حادثه پامال شد به صد خواری
هر آن سری که نشد خاک آستانه ی ما

میان این همه مرغان بسته پر ماییم
که داده جور تو بر باد آشیانه ی ما

هزار عقده ی چین را یک انقلاب گشود
ولی به چین دو زلفت شکست شانه ی ما

اگر میان دو همسایه کشمکش نشود
رود به نام گرو، بی قباله خانه ی ما

به کنج دل ز غم دوست گنج ها داریم
تهی مباد از این گنج ها خزانه ی ما

در این وکیل و وزیر ای خدا اثر نکند
فغان صبحدم و ناله ی شبانه ی ما

برای محو تو ای کشور خراب بس است
همین نفاق که افتاده در میانه ی ما