هوش مصنوعی: این شعر بهار و عاشقی را توصیف می‌کند، اما در عین حال از ظلم و ستمگری در جامعه انتقاد می‌کند. شاعر از ویرانی و بی‌عدالتی در کشور گلایه می‌کند و امیدوار است که فردی ناجی برای ایران ظهور کند تا تعادل را در سیاست برقرار سازد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم انتقادی و سیاسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ستمگری و بی‌عدالتی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین سنگین باشد.

شمارهٔ ۸۹

شد بهار و مرغ دل افغان چه بلبل می کند
عاشقان را فصل گل گویا جنون گل می کند

آن چه از بوی گل و ریحان به دست آرد نسیم
صرف پا انداز آن زلف چو سنبل می کند

کی شود آباد آن ویرانه کز هر گوشه اش
یک ستم کاری تعدی یا تطاول می کند

دست رنج کارگر را تا به کی سرمایه دار
خرج عیش و نوش و اشیاء تجمل می کند

کشور جم سربه سر پامال شد از دست رفت
پور سیروس ای خدا تا کی تحمل می کند

می کند در مملکت غارت گری مأمور جز
جزء آری در عمل تقلید از کل می کند

ناجی ایران بود آن کس که در این گیرودار
خوب میزان سیاست را تعادل می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.