سویش ره آمد شد هر بوالهوسی نیست
کو در دل و جز او بدلم راه کسی نیست

با ناله ی دل نیست ز واماندگیم باک
در گوش من اکنون که صدای جرسی نیست

گفتم که بر آرم نفسی با وی و اکنون
کز لطف به بالین من آمد نفسی نیست

گوشی به حدیث چو منی نیز توان داد
تا حرفی از آسایش کنج قفسی نیست

با آه من و اشک (سحاب) از چه ندانم
کوی تو همان پاک ز هر خار و خسی نیست