چو حاصل است ترا وصل یار حور سرشت
خلاف منطق و عقل است آرزوی بهشت

تو خود به دور زمان سرنوشت ساز خودی
چنانکه میدرود هر چه را که دهقان کشت

اگر دچار شود چشم دل به بدبینی
بدیده منظر زیبای دهر باشد زشت

همیشه زنده به دلهاست نام او آنکو
برفت و نام نکوئی بیادگار بهشت

رسد بگوش به هر جا که نام دوست (سحاب)
بگوش گیر و مگو مسجد است یا که کنشت