هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید، با اشاراتی به مفاهیمی مانند فداکاری، وفاداری، و ناپایداری عشق. شاعر از معشوق و جمال او تمجید می‌کند و از رنج‌های عشق و بی‌قراری می‌نالد. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند سجده بر بت و جدایی از دنیای مادی وجود دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی و تمثیل‌های عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

شمارهٔ ۳۱۳

خطش مشک تری لعلش نباتی
نباتی رسته ز اطرافش نباتی

دهم لب تشنه جان با آن که دایم
بود جاری زهر چشمم فراتی

مقیم کوی جانانم ندارم
خبر از کعبه و از سومناتی

به شکر اینکه داری خرمن حسن
از این خرمن به مسکینان زکاتی

رخت آنجا که دارد جلوه خورشید
که شاه انجم آید چیست ماتی

برهمن پیش آن بت سجده فرمود
به هر جا بود عزائی ولاتی

چه غم گر عهد الفت بست با غیر
که نبود عهد خوبان را ثباتی

ز چشمی کز تغافل کشت ما را
همان داریم چشم التفاتی

به جان هستم غلامش آن که داراد
پی آزادی ام زان خط براتی

(سحاب) ار پا نهادی در ره عشق
نباید داشت امید نجاتی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.