هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف یک گوهر یا موجود خیالی با ویژگی‌های منحصر به فرد می‌پردازد. این موجود دارای قد بلند، رنگ عجیب، و تشبیه‌هایی به طبیعت و عناصر گران‌بها مانند ستاره، عقیق، آفتاب و مشک سیاه است. شعر همچنین به زیبایی، صفا و بلندهمتی این موجود اشاره دارد و تأکید می‌کند که نقصانی از روزگار به او نمی‌رسد.
رده سنی: 15+ این متن به دلیل استفاده از تشبیه‌های پیچیده، واژگان ادبی و مفاهیم انتزاعی، برای مخاطبان کم‌سن‌وسال ممکن است نامفهوم باشد. نوجوانان و بزرگسالان با دانش ادبی بیشتر می‌توانند از زیبایی‌های این شعر بهره ببرند.

شمارهٔ ۸

با جام باده در وطن امروز بر فروز
آن گوهری که هست مدد در صفای جان

قد بلند او بمثل مثل نارون
رنگ عجیب او بصفت رنگ ناردان

بیگانه از ستاره ولیکن ستاره بار
بی بهره از عقیق ولیکن عقیق سان

رخشان ترست پیکرش از جنس آفتاب
پیچان ترست قالبش از شاخ خیزران

در گوش او ز گوهر چرخست گوشوار
بر فرق او ز مشک سیاهست طیلسان

شنگرف را بگونه دلیل معینست
لیکن همی نماید زنگار ازو دخان

چون خاطر کریم صفا اندرو پدید
چون همت بلند جوادی درو عیان

چون بر زمین ز پیکر خود سایه افگند
سوی سپهر پشه زرین شود روان

نقصان کجا رسد بطبایع ز روزگار؟
تا اوست بر سپاه طبایع خدایگان
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.