درون دیده نشستی و دل شدت ماوا
نظر چرا نکنی دلبرا ز مهر به ما

تو جانی و تن رنجور من چنین مهجور
ز روی لطف نگارا مشو ز تن تو جدا

نظر به جانب درماندگان هجران کن
که نیست غیر وصال توشان ز هیچ دوا

پری رخا به چه از چشم ما شدی پنهان
به رغم دشمنم ای دوست روبه من بنما

وفا اگرچه نبودست در جهان هرگز
ولی ز اهل جهان هم برفت مهر و وفا

به جز وفا که نمودم بگو گناهم چیست
چرا دلم بشکستی ستمگرا به جفا

اگرچه ترک خطایی خطا کند بسیار
خدای را که بگردان عنان ز راه خطا

منم فقیر و حقیر و تو پادشاه جهان
ز دست من چه برآید بگو به غیر دعا

مرا چو بار نباشد به حضرتت چه کنم
پیام من که رساند مگر نسیم صبا