هوش مصنوعی:
ابر بارید و بر سبزه‌ها گریست، شاعر بیان می‌کند که زندگی بدون لذت‌های آن مانند نوشیدن شراب گلرنگ، ارزش زیستن ندارد. او به سبزه‌هایی که امروز تماشا می‌کنیم اشاره می‌کند و از آینده می‌پرسد که چه کسی سبزه‌های خاک ما را تماشا خواهد کرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم فلسفی و عمیق درباره زندگی و مرگ است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به شراب گلرنگ ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
رباعی شمارهٔ ۸
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ی گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه ی خاک ما تماشاگه کیست
بی باده ی گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه ی خاک ما تماشاگه کیست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
