ما را سر و کار با نگاریست
دل در خم زلف غمگساریست

از موکب لشکر فراقش
بر دیده ی عشق من غباریست

با بار فراق اوست کارم
بنگر که چه طرفه کار و باریست

کس نیست که با غمش بگوید
ما را بجز انده تو کاریست

خرّم دل عاشقی که او را
در روز وصالش اختیاریست

حال دل تنگ من چه پرسی
آشفته ی طرّه ی نگاریست

در مردم چشم خویش دیدم
از خط تو تیره روزگاریست

در عشق مرا خوشست با غم
کز یار قدیم یادگاریست

ناچیده دلم گلی ز وصلش
در باغ طرب اسیر خاریست

ای باد خبر به دلستان بر
بر خاک درش گرت گذاریست

گر هست جهان میان دریا
از دیده و از تو بر کناریست