۱۶۷ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۶۰

دلم ز روی چو خورشید تو شکیبا نیست
چرا که خوشتر از آن در جهان تماشا نیست

تو سرو جان و جهانی و ما فتاده ی خاک
بگو به کوی که میلت چرا سوی ما نیست

بیا و روز جوانی به باد غصّه مده
که حال گردش این چرخ پیر پیدا نیست

غم جهان مخور ای دل که نیست بایستم
مراد هیچ کس اندر جهان مهیا نیست

به بوسه ای بنوازم به لطف خویش شبی
مرا ز لعل لبت بیش از این تمنّا نیست

دو روزه عمر که داری مخور غم امروز
از آن جهت که کسی را امید فردا نیست

مرا به نور تجلیست دیده ی بینا
زبان ببند که بر ذکر دوست گویا نیست

ز درد عشق تو ای دوست هر شب از دیده
که گفت با تو جهان در میان دریا نیست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.