چه کنم چون ز بخت یاری نیست
با منش رای سازگاری نیست

ای دل خسته با فراق توأم
چاره جز صبر و سازگاری نیست

گرچه زاری به عشق تن در ده
کار عاشق به غیر زاری نیست

یار ما بی وفا و بدمهر است
در دل او وفا و یاری نیست

تا کیت میل بر جفا باشد
مکن این شرط دوستداری نیست

ای عزیزم مکن جفا زین بیش
که تحمّل مرا به خواری نیست

غم فزودی و ترک ما گفتی
آخرت رسم غمگساری نیست

گفته ای از برم چرا دوری
دوری از دوست اختیاری نیست

گرچه جان و جهان به تیغ فراق
خسته ای، غیر جان سپاری نیست