دل فدای لبان چون نوشت
غیر یادم همه فراموشت

ای نگارین من خبر داری
که ز جانیم مست و مدهوشت

غیر از این در جهان مرادم نیست
که بگیرم شبی در آغوشت

در جهان نعره های شوق زنیم
ما به یاد لبان خاموشت

هم ز نامحرمان بپوشان موی
که درافتاد از سر آغوشت

دوش بر دوش بود در شب دوش
یاد می ناید از شب دوشت

باده عشق ما چو می خوردی
گفتم ای عمر نازنین نوشت

ناله ها می زنیم در غم تو
نرسد ای نگار در گوشت

سوختی ای نگار می دانی
دو جهان را به لعل در نوشت