هوش مصنوعی:
این متن عاشقانه‌ای است که در آن شاعر از عشق و دلدادگی به معشوق خود سخن می‌گوید. او از فراموشی همه چیز به جز یاد معشوق، شوق دیدار و در آغوش گرفتن او، و ناله‌های عاشقانه می‌گوید. همچنین، از مستی و مدهوشی ناشی از عشق و سوختن در آتش این احساس سخن می‌راند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم به کار رفته نیاز به درک ادبی و عاطفی بیشتری دارند.
شمارهٔ ۳۵۳
دل فدای لبان چون نوشت
غیر یادم همه فراموشت
ای نگارین من خبر داری
که ز جانیم مست و مدهوشت
غیر از این در جهان مرادم نیست
که بگیرم شبی در آغوشت
در جهان نعره های شوق زنیم
ما به یاد لبان خاموشت
هم ز نامحرمان بپوشان موی
که درافتاد از سر آغوشت
دوش بر دوش بود در شب دوش
یاد می ناید از شب دوشت
باده عشق ما چو می خوردی
گفتم ای عمر نازنین نوشت
ناله ها می زنیم در غم تو
نرسد ای نگار در گوشت
سوختی ای نگار می دانی
دو جهان را به لعل در نوشت
غیر یادم همه فراموشت
ای نگارین من خبر داری
که ز جانیم مست و مدهوشت
غیر از این در جهان مرادم نیست
که بگیرم شبی در آغوشت
در جهان نعره های شوق زنیم
ما به یاد لبان خاموشت
هم ز نامحرمان بپوشان موی
که درافتاد از سر آغوشت
دوش بر دوش بود در شب دوش
یاد می ناید از شب دوشت
باده عشق ما چو می خوردی
گفتم ای عمر نازنین نوشت
ناله ها می زنیم در غم تو
نرسد ای نگار در گوشت
سوختی ای نگار می دانی
دو جهان را به لعل در نوشت
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
