ای دوست بگو که چیست رایت
تا کی بکشم جفا برایت

بر خون منت گرت مرادست
سر چون بکشم ز حکم و رایت

هر چند جفا کنی تو بر ما
بیرون نکنم ز دل وفایت

بر ما بگذر چو سرو جانا
در دیده کشیم خاک پایت

از جان و دل اشتیاق باری
داریم به دوست بی نهایت

بر جوی دو چشم ما فرود آی
تا در دل و جان کنیم جایت

سلطان جهان تویی به تحقیق
می پرس ز حالت گدایت