به رویت اشتیاقم بی نهایت
بود گر سویم اندازی عنایت

جفا کردی بسی بر من نگارا
نپیچیدم سر از مهر و وفایت

که جان من ز هجران بر لب آمد
بگو جانا اگر اینست رایت

تو سلطان جهانداری خدا را
نظر کن یک زمان سوی گدایت

بسی از دشمن و از دوست دیدم
جفا و جور و خواری از برایت

تو هم گر زانکه گردانی چو پرگار
نگردانم سر از فرمان و رایت

گر آب زندگانی بخشدم خضر
نخواهم آن و خواهم خاک پایت

نظر بر من نداری تا دگربار
چه کردند از من مسکین روایت

ندارم صبر دل کز حد ببردی
جفا و جور را هم هست غایت