اگرچه درد دلم آشکار نتوان کرد
به قول مدّعیان ترک یار نتوان کرد

صبا برو ز من خسته با نگار بگو
که بیش از این به فراق انتظار نتوان کرد

بیا بیا که برآریم یک نفس باهم
که اعتماد بدین روزگار نتوان کرد

ز درد عشق تو سرّیست در درون دلم
که نزد مدّعیان آشکار نتوان کرد

مگو که با گل رویت خوش اوفتادستم
یقین بدان که قناعت به خار نتوان کرد

بگو ز من که تو را عاشقان روی بسیست
به غایتی که قیاس و شمار نتوان کرد

بیا و باده لعلت بده که جز به لبت
به جان دوست که دفع خمار نتوان کرد

بدان دو چشم خطایی و خال هندویت
به غیر جان و جهانی شکار نتوان کرد

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir