درد دل را ز تو ای دوست نهان نتوان کرد
جان شیرین منی صبر ز جان نتوان کرد

مشکل اینست که از جور فراقت صنما
خون رود در جگر و هیچ فغان نتوان کرد

این چنین عهد شکستن که تو را عادت و خوست
تکیه بر عهد تو و آب روان نتوان کرد

من در این درد که هستم ز فراق رخ تو
بجز از خون دل از دیده روان نتوان کرد

با وجود قد و بالای جهان آرایت
هیچ میلی به سوی سرو روان نتوان کرد

شرح شوق تو قلم گفت ز حد بیرونست
صد زبان بایدم آن یک دو زبان نتوان کرد

گرچه در دار جهان نیست وفایی لیکن
این همه جور نگارا به جهان نتوان کرد