تا دلم با تو عشق بازی کرد
مرغ جان نیز شاهبازی کرد

دیده در حلقه دو زلفش بست
تا لب دوست دلنوازی کرد

دل مسکین من به بوته ی هجر
رفت و عمری که جان گدازی کرد

حسد از باد صبح برد دلم
زآنکه با زلف دوست بازی کرد

چشم شوخ تو وعده ام به وصال
داد و دل رفت کارسازی کرد

منتظر بود دیده بر قد سرو
چون بدیدیم بی نیازی کرد

مردم دیده ام به خون مژه
خرقه ی جان بدان نمازی کرد

دل من بنده است و تو محمود
سالها بر درت ایازی کرد

با وجود غمت دلم به جهان
با سهی سرو سرفرازی کرد

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir