بر سر مات اگر گذر باشد
از من بی دلت خبر باشد

ایمن از داد دادخواه مشو
ناله ام را مگر اثر باشد

گرچه بی عقل و دانش و خردم
درس عشق توأم زبر باشد

به سر کویت ار فرود آید
دل در آنجا کیش سفر باشد

از غم روزگار هجرانت
دیده پر اشک و رخ چو زر باشد

گر درآیی ز در مرا چون سرو
به نثار توأم گهر باشد

گوهری از دو دیده ی مهجور
که تو را زان گهر کمر باشد

به امیدی که در جهان او را
میل این خسته دل مگر باشد