تا جهانست و تا جهان باشد
مهر رویش میان جان باشد

در خیال رخ تو ای دیده
خونم از دیدگان روان باشد

جان دهم در وفات مردانه
تا مر طاقت و توان باشد

مدح رویت کنم چو بلبل مست
تا مرا در دهان زبان باشد

در سر کوی تو وطن سازم
زانکه بلبل به گلستان باشد

برنگردم ز کوی تو به جفا
کاین طریق آنِ رهروان باشد

نسبت قد تو به سرو کنند
سرو در باغ کی روان باشد

گفتم از باغ او گلی بچنم
ترسم ای دل ز باغبان باشد

از من ای عقل این سخن بشنو
حسن خوبان همه در آن باشد