مرا تحمّل هجران آن نگار نباشد
چو بلبلم هوس ناله های زار نباشد

گلم ز دست به در شد چه می کنم بستان
به پای دل ز فراقش به غیر خار نباشد

بیا به دیده نشینم که مردم چشمی
میان ما و تو ای دیده ام غبار نباشد

مکن جفا به دل ریش من که در دو جهان
به غیر نام نکو هیچ یادگار نباشد

به سخت و سست زمانه دلا بباید ساخت
بساز با بد و نیکش چو روزگار نباشد

زمانه ای عجب و خلق جمله بوالعجب اند
به عهد و قول و وفا هیچ اعتبار نباشد

به اختیار به هجران بکوش چندینی
چه حاصل از غم عشقت چو اختیار نباشد

چو چشم جادویت ای دوست نیک سرمستم
به باده ی لب لعلت غم خمار نباشد

جهان وفا نکند با کسی یقین می دان
نه با من و تو که این سفله پایدار نباشد