پیش او گر همه جانند به جانان نرسند
گر همه مایه ی دردند به درمان نرسند

همه سرها به غم عشق تو سرگردانند
شد یقینم که ز وصل تو به درمان نرسند

ای بسا جان گرامین که به عید رخ تو
سر همه کرده فدا لیک به قربان نرسند

دولت وصل و شب هجر تو مشکل کاریست
ترک جان کن که به مقصود دل آسان نرسند

عاشقان رخ زیبای تو ای جان و جهان
تا ز جان سیر نگردند به جانان نرسند

کعبه ی وصل امیدم چو بعید افتادست
طالبان تو همانا به بیابان نرسند

من غریبم به جهان غمت ای عمر عزیز
چون به فریاد دل تنگ غریبان نرسند