۱۷۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۶۳۵

درد دل مرا چو اطبا دوا کنند
درمان درد ما لب لعل شما کنند

بیچارگان شوق که بینند روی او
این بس بود ز دور که او را دعا کنند

شاهان چو در گذار ببینند خسته ای
از روی مرحمت نظری بر گدا کنند

آنان که سکّه ی غم عشقش همی زنند
شاید که خاک را به نظر کیمیا کنند

خاک کف سمند ترا در دو چشم جان
صاحب دلان ز بهر دوا توتیا کنند

یارب چرا ز وصل ببستند در به ما
باشد که هم ز لطف، در بسته را وا کنند

کام دلم در آن لب چون نوش دلبرست
زآن لب مگر مراد جهانی روا کنند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.