یارب دل محنت زده ام را خبری بخش
وز دیده ی صاحب نظرانم نظری بخش

در مصلحت دینی و دینم نظری کن
بر دشمن و بیگانه و خویشم ظفری بخش

این خسته ی غم را به فرح مرهم دل ساز
وین بی سر و پا را ز کرم پا و سری بخش

بی رهبر بینا نتوان رفت به منزل
از پیروی راهروانم اثری بخش

شمع رخ دلسوخته را نور و صفا ده
مرغ دل سودازده را بال و پری بخش

از شست قضا چون بجهد تیر حوادث
جان و دل بی پوشش ما را سپری بخش

در حشر که بخشی گنه خلق به طاعت
جرم من بیچاره به آه سحری بخش