هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و توصیفی، به زیبایی‌های طبیعت و معشوق می‌پردازد. شاعر با تشبیه معشوق به گل، یاسمن و سرو، زیبایی‌های او را ستایش می‌کند و از فراق و دوری او ابراز ناراحتی می‌نماید. همچنین، شعر حاوی احساسات عمیق عاشقانه و توصیفات شاعرانه از طبیعت است.
رده سنی: 15+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۸۳۳

چو خندد صبحدم گل در چمن خوش
نماید چون رخت در چشم من خوش

به بستان تا قد رعنات دیدم
به چشمم برنیامد نارون خوش

نگارا تا برفتی از بر من
دمم بر می نیاید از بدن خوش

تن چون گل به پیراهن مپوشان
که بر گل می نیاید پیرهن خوش

رخت همچون گلست و یاسمن تن
که باشد سرخ گل با یاسمن خوش

به لعل تو نظر کردست یاقوت
از آن رو برنیاید از عدن خوش

به حشرم ار بود امّید دیدار
بخفتم من به بویت در کفن خوش

جهانم بر دو دیده تار و تنگست
فراقت چون کنم بر خویشتن خوش

به پیش ما خرام ای جان که باشد
قد سرو سهی اندر چمن خوش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.