دل برد دلبر و به دلم برنهاد داغ
دارد کنون ز حال من خسته دل فراغ

بی روی دلفریب تو خون می رود دگر
اندر میان چشم و دل ای چشم و ای چراغ

عمری گذشت بر دلم ای عمر نازنین
کز تاب اشتیاق تو دارم به سینه داغ

بی قد سرکش تو ز سروم چه حاصلست
بی روی دوستان چه کنم بوستان و باغ

گویند دوستان که به بستان رو و مرا
بی وصل جان فزات چه پروای باغ و راغ

ای روی مهوش تو قرار دل جهان
وای نکهت دو زلف تو آسایش دماغ

سرما رسید و رونق بستان بشد کنون
بر جای بلبلان و بهارست پای زاغ

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir