عهد کردم که ازین پس ندهم دل به خیال
که مرا جان به لب آمد ز خیالات محال

ره خواب من دلداده خیالت بربست
تا تنم کرد خیال تو به مانند خیال

سر و جان و دل و دین در سر کارت کردم
خون ما بر تو نگویی که که کردست حلال

رحمتی بر من سرگشته ی دلسوخته کن
چون رسیدست ملال من مسکین به کمال

قسمم هست به چشم خوش آهووش او
به مه روی وی آنک به دو ابروی هلال

بر رخ همچو گل و عارض همچون سمنش
به دو زلفست معنبر و لبش آب زلال

به شب وصل و لب تشنه ی مشتاقانش
به قد خوب خرامش به چمن همچو نهال

که مرا در شب هجران رخ چون قمرش
هست از جان و دل و هر دو جهان بی تو ملال

گفت چون بلبل شوریده به عشق رخ گل
برو ای عاشق بیچاره ازین بیش منال

«جهان ملک خاتون»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir