هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و با استفاده از استعاره‌هایی مانند آتش، گل، عنبر و آب حیات، عشق و شیفتگی خود را بیان می‌کند. همچنین، به وفاداری و خوی گل نیز اشاره می‌شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات و فرهنگ فارسی دارد.
شمارهٔ ۸۹۵
ای برده آتش رخ تو آب و رنگ گل
با روی تو چرا بودم راه سوی گل
با نکهت دو زلف تو عنبر چه می کنم
با روی تو کجا برم ای دوست بوی گل
زان رو که نیست در گل خوش بو وفا بسی
عیبی بود عظیم چنین است خوی گل
کی گل برآورد چو لبت غنچه ای دگر
آب حیات اگر رود ای جان به جوی گل
با روی تو چرا بودم راه سوی گل
با نکهت دو زلف تو عنبر چه می کنم
با روی تو کجا برم ای دوست بوی گل
زان رو که نیست در گل خوش بو وفا بسی
عیبی بود عظیم چنین است خوی گل
کی گل برآورد چو لبت غنچه ای دگر
آب حیات اگر رود ای جان به جوی گل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
